5

0

  

Het nummer dat aan het eind van de nieuwste aflevering van Outlander werd gedraaid, zal voor sommigen wellicht een beetje bekend hebben gevoeld. Als Roger (Richard Rankin) na zijn ontsnapping toch terug besluit te keren naar het Mohawk dorp om zijn medegevangene te helpen, vindt hij priester Alexandre terug op de brandstapel. Er is niets meer wat hij kan doen, enkel dan een snelle dood bieden door nog meer brandstof op het vuur te gooien. Er zijn geen gesproken woorden meer, en die zijn ook niet meer nodig. De tranentrekkende muziek deed al het werk.

Wat je hoorde was namelijk het nummer ‘Adagio for Strings’, een ijzingwekkend werk van componist Samuel Barber dat vooral bekend is geworden door gebruik van films en televisieseries als een scène heel erg triest is. Het stuk dat in de jaren ’30 is geschreven, wordt ook in de werkelijkheid veel gebruikt op begrafenissen. Maar het meest herkenbare gebruik van de muziek is in de film Platoon uit 1986 in de iconische dood van acteur Willem Dafoe.

In eerste instantie was het vanuit de producenten van Outlander niet de bedoeling deze muziek te gebruiken voor het einde van de aflevering Providence. De muziek werd in de ruwe montage gebruikt op aanraden van regisseur Mairzee Almas om als tijdelijke muziek te dienen en de emoties goed aan te kunnen geven. In de meeste gevallen wordt de tijdelijke muziek vervolgens vervangen door een nieuwe of andere compositie. Maar toen de producenten de scène zagen, wisten ze dat ‘Adagio for Strings’ de juiste keuze was.

“We waren allemaal onder de indruk,” vertelt uitvoerend producent en schrijfster Toni Graphia aan Entertainment Weekly. “Ik bedoel, we waren allemaal aan het huilen. Alleen maar aan het huilen. Het was het perfecte stuk muziek. Soms raak je in verleiding om verliefd te raken met de tijdelijke muziek, wat dan uiteindelijk veranderd wordt. Maar dit was de zeldzame keer dat we het gevoel hadden dat deze muziek echt perfect was voor deze scène. We werden verliefd en wilden het niet meer loslaten.”

Maar daarbij werd de historie van het nummer niet zomaar weggeschoven. “De mensen in de montageruimte zeiden dat het uit Platoon kwam,” gaat Graphia verder. “Dat was zo lang geleden. Ik herkende de muziek wel, maar verbond het niet meteen aan deze film omdat ik het niet meer kon herinneren. Dus we vroegen ons af of anderen het zich zouden herinneren. En uiteindelijk zeiden we dat sommigen het wellicht zouden herkennen en anderen niet. We besloten er gewoon voor te gaan, omdat we het allemaal zo perfect vonden.”